فیلم باید مخاطبش رو به سینما بکشونه. دون از اون دسته فیلم هاست که در این بخش موفقه. یک فیلم با زرق و برق فراوان. از هرچیزی که از سینما انتظار دارید در این فیلم به مقدار خیلی زیاد وجود داره. حجم عظیمی از تصاویر خیره کننده و چشم‌نواز، تعداد زیادی از سوپر استارهای هالیوود، دقایق طولانی فیلم، موسیقی بی نظیر هانس زیمر، ریتم تند و صحنه‌های اکشن خاص و البته در میان این همه هیاهو جای خالی یک عنصر حیاتی به شدت احساس می‌شه؛ فیلم‌نامه!
اگر کسی بخواد از زیر و بم این داستان پر ماجرا سر در بیاره باید اهل رمان و داستان‌های مصور این مجموعه باشه. در هر صورت چیزی که نمیشه نادیده گرفت، نقاط ابهام و نا مفهوم در ساختار این قصه عظیم الجثه است. اما با این وجود کمتر تماشاچی از پای این فیلم ناراضی بلند میشه. با صدای بلند و در ابعاد پرده سینما تماشای این فیلم رو تجربه کنید.